موسی بن سیّار می گوید: من همراه امام رضا علیه السلام در نزدیکی توس بودم که صدای شیونی شنیدیم. به دنبالش رفتیم ، جنازه ای دیدیم که تشییع می کردند.

 حضرت بلافاصله از اسب پیاده شد و به سوی جنازه رفت و مانند کسی که به سوی عزیزش می شتابد جنازه را در بر گرفت و فرمود : هر کس جنازه دوستان ما را تشییع کند خداوند تمامی گناهانش را می بخشد.

سپس تا کنار قبر به دنبال آن رفت. آن گاه دست روی سینه میّت گذاشت و او را به بهشت بشارت داد. 

من گفتم: قربانت شوم مگر او را می شناسی؟ 

امام فرمودند: آیا نمی دانی کارهای شیعیان ما هر صبح و شام بر ما عرضه می گردد؟ اگر نیکو کار باشند، شکر می کنیم، و اگر خلافکار باشند، از خداوند برای آنان عفو و گذشت می طلبیم.  

السلام ای حضرت سلطان عشق    

یا علی موسی الرضا ای جان عشق 

السلام ای بهر عاشق سرنوشت  

السلام ای تربتت باغ بهشت